HER YAĞMUR YAĞDIĞINDA

Her yağmur yağdığında ıslanırım

Yüreğime kadar...

Yağmur yüklü bulut çöker üstüme...

Sanki bir yağmur damlası dokunsa,

O yağmur yüklü bulut gibi ağlarım

İçin için hüznümden…

Ne hüzünler eskitmiştir

Bu ıslanan yürek

Ah bir bilsen...

Ne aldatılmışlıklar,

Ne yanlışlıklar...

Yine de onurlu, kırılan

Ama eğilmeyen harbi misali…
Kalakalırım o yağmurun altında,
Kaçmam, Kaçamam 
Kendimden utanırım...

Her yağmur yağdığında ıslanırım…

Taa yüreğime kadar,

Yağmur yüklü bulut misali huzur çöker üstüme...

                                                         Yaşar FIRAT

BERKİN'E VEDA
Duru ve çıkarsız bakışların vardı çocuk...
Karanfil yapraklarına düşmüş 
Birer çiğ damlası gibi,
Yürek dolusu gülümseyişin sararken yüzünü...
Barış dolu bir geleceğin vardı çocuk...
Ömrün gelecek kokarken daha...
Ömrün ümit ve sevda kokarken daha...
Ve sen büyüyecekken daha çocuk...
Ve daha güzel gelecek için sen büyüyecekken...
Annenin yüreğinde...
Ama heyhaat heyhaat!

Ben şimdi nasıl ağlasam?
Hangi taşlara başımı vursam?
Bu ömür kanatan, çaresiz yaraya nereden tuz bassam?

Kim bilirdi çocuk?
Kim? söyleyin kim bilirdi?
Eli kanlıların,yalancıların,talancıların
yiyicilerin keyif sürdüğü, 
Böyle zalım böyle umarsız ve hayın çıkacak;
Gencecik yüreğinle tutunduğun HAYAT...
YAŞAR FIRAT.

HÜZÜN YANI ŞİİRLERİM TÜRKÜ TADINDA,,,

Ahu gözlerine kurban olduğum,
Yaradan ne güzel yaratmış seni..
Bir gün görmez isem deli olurum.
Yaradan ne güzel yar etmiş seni.

Ahu gözlerine kurban olduğum,
kem sözü söyleyip üzme sen beni
Hamal olur hep sırtımda taşırım
Kötü söz söyleyip  kırma sen beni.


Ahu gözlerine kurban olduğum,
Yaradan ne güzel yaratmış seni..
Bir gün görmez isem deli olurum.
Yaradan ne güzel yar etmiş seni.
                             yaşar FIRAT

YAPAYALNIZ-ŞİİR-

Şu ömrümde göremedim hiç yazı
Alnımıza yazılmış kara yazı
Yüreğimde yalnızlığın ayazı
Yapayalnız donar donar dururum...

Kimselere söyleyemem derdimi
Ben kendime mahkûm ettim kendimi
Yüreğimde yaktım dert ateşime
Yapayalnız yanar yanar dururum...
                                   YAŞAR FIRAT

BİTİYOR ÖMÜR ZAMANI-ŞİİR-

Döküldü hayat yaprağı
Hazırdır mezar toprağı
Bir evladım diyemeden
Geçiyor ömür zamanı

Mezarımı derin kazın
Üç beş kürek toprak atın
Taşına muratsız yazın
Bitince ömrüm zamanı.
                YAŞAR FIRAT

türkü tadında şiire devam...

ÇARE YOK Kİ AZRAİL’E

Ölüm gelir sıra ile

Çare yok ki Azrail

Bütün dünya gelse dile

Çare yok ki Azrail’e

***************

Ölüm, ölüm kurtuluştur

Ölüm bazen bir kaçıştır

Ölüm ardın ağlayıştır

Çare yok ki Azrail’e.

*****************

Ölüm bazen aranırsın

Bir dost gibi beklenirsin

Hiç gecikmeden gelirsin

Selam olsun Azrail’e

               YAŞAR FIRAT

DUNNİNG-KRUGER SENDROMU

 İki psikiyatri uzmanı, 10 yıl kadar önce bir teori ortaya atmış şöyle ki;
"Cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır."
Bunun üzerine bir araştırma başlatıldı. Fizyolojik ve zihinsel alanda yapılan çeşitli uygulamaların sonucunda şu bulgulara ulaşıldı:
· Niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
· Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimindedir.
· Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler.
· Eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.Cornell Üniversitesi'ndeki öğrenciler arasında bir test yapıldı ve klasik "Nasıl geçti?" sorusuna öğrencilerden yanıtlar istendi...
Soruların yüzde 10'una bile yanıt veremeyenlerin “kendilerine güvenleri” müthişti. Onların "testin yüzde 60'ına doğru yanıt verdiklerini" düşündükleri; hatta "iyi günlerinde olmaları halinde yüzde 70 başarıya bile ulaşabileceklerine inandıkları" ortaya çıktı.
Soruların yüzde 90'ından fazlasını doğru yanıtlayanlar ise “en alçakgönüllü” deneklerdi; soruların yüzde 70' ine doğru yanıt verdiklerini düşünüyorlardı.
Tüm bu sonuçlar bir araya getirildi ve Dunning-Kruger Sendromu'nun metni yazıldı:
“İşinde çok iyi olduğuna” yürekten inanan ‘yetersiz’ kişi, kendini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymaz! Aksine her şeyin hakkı olduğunu düşünür!
Ancak bu ‘cahillik ve haddini bilmeme’ karışımı mesleki açıdan müthiş bir itici güç oluşturur.
‘Eksiler’ kariyer açısından ‘artıya’ dönüşür.
Sonuçta, ‘kifayetsiz muhterisler’ her zaman ve her yerde daha hızlı yükselirler…
Bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar çalışma hayatında ‘fazla alçakgönüllü' davranarak öne çıkmaz, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmaz, kıymetlerinin bilinmesini beklerler... Tabii beklerken kırılır, kendilerini daha da geriye çekerler... Muhtemelen üstleri tarafından da ‘ihtiras eksikliği’ ile suçlanırlar..."N'olur fazla mütevazı olmayın!
"Siz de çevrenize şöyle bir bakın" diyeceğim ama eminim bu satırları okurken bile aklınızdan bir dolu yüz, bir dolu isim geçti...
“Dünyanın sorunu, akıllılar hep kuşku içindeyken aptalların küstahça kendilerinden emin olmalarıdır.” Bertrand Russel